Ken je dat gevoel dat alles ineens even samen komt. Ik had dit een paar weken geleden. Mijn lieve oude oma overleed op een maandag en op een dinsdag hadden wij een afspraak staan bij de gemeente om na 4 jaar onze stil geboren zoon officieel te laten registreren. De dood kwam die week op verschillende momenten tot mij. Hoewel mijn oma een mooi leven heeft gehad, waar ze zelf ook dankbaar voor was en wij de geboorte van Beau een plekje in ons leven hebben gegeven, gingen mijn emoties even alle kanten op. Met mijn hoofd kon ik het allemaal goed beredeneren maar doordat er allerlei herinneringen boven kwamen voelde ik gemis. Gemis en verdriet om oma en gemis en verdriet om Beau. Niet te vergelijken met elkaar en toch voelde het als één leegte. Emoties kunnen zomaar opspelen en gemis, pijn, verdriet, rouw kan ineens door een andere gebeurtenis weer aangeraakt worden, ondanks deze los van elkaar staan. Ondanks je hoofd vind dat je het allemaal aan kan en kan denken dat het goed is zo.

Wat doe je als je overspoeld wordt door emoties, je hoofd vind dat ze niet nodig zijn. Je moet je groot houden en doorgaan. Tenminste dat is wat ik mezelf in het verleden voor hield.

Na het bezoek aan het gemeentehuis, ben ik samen met mijn man een kopje koffie (met gebak en slagroom 😉) gaan drinken op het terras. De zon gaf veel warmte. We wilde het leven vieren!

Toen we nog wat boodschapjes gingen doen en door een drukke winkelstraat liepen zag ik ineens een oude deur die open stond. Achter de deur was een oud kapelletje waar allemaal kaarsjes branden. Ik heb nooit geweten dat dit kapelletje er was midden in de stad. Wat was het mooi dat ik dit juist nu tegen kwam. In dit kapelletje heb ik twee kaarsjes gebrand en mezelf verteld dat alles wat er is, goed is. Het gemis, de emoties, het mag er zijn. Je mag geraakt worden ook al is iets al lang geleden. Je mag verdrietig zijn om de dood ook al heeft iemand een lang en mooi leven gehad. Alles mag samen komen, want ik geloof dat dit nooit zonder reden is.

Ik mocht weer even geraakt zijn, want ook dit hoort bij het leven. Verlies en gemis houdt niet op. Je neemt het mee je leven lang en af en toe mag het er zijn.