Van 4 tot en met 10 november is het de Europese Week van de Vruchtbaarheid. Een week waarin er wordt gekeken naar vruchtbaarheidsproblematiek en vooral hoe we het taboe hieromheen kunnen doorbreken. Deze week is niet alleen maar bedoeld voor mensen met een vruchtbaarheidsprobleem, maar vooral voor mensen waarbij het wel vanzelfsprekend is om een kindje te mogen krijgen. Ik hoor je denken, hoezo?

Mensen die al langere tijd bezig zijn met een kinderwens, hebben hier geen week voor nodig, zij zijn elke dag bezig met hun kinderwens, spuiten zich dagelijks in met hormonen en kunnen de ritjes naar het ziekenhuis wel dromen. Deze week is bedoeld om andere mensen te laten weten dat een ziekenhuistraject zwaar kan zijn en dat het echt niet zo vanzelfsprekend is om “gewoon” maar even aan IVF te beginnen.

Het is moeilijk om een groot verlangen te hebben naar iets wat bij anderen heel vanzelfsprekend lijkt. Waarvoor je je leven “on hold” zet en je er alles voor over hebt om die ene wens in vervulling te laten gaan. Ik hoor vele verhalen in mijn praktijk van goed bedoelde adviezen van een liefdevolle omgeving, maar wat zo ontzettend veel pijn doet. Of van zwijgende familie of vrienden die er niet meer naar durven te vragen, het duurt immers al zo lang. Ook uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dit je het hardst raakt.

Lieve vrienden, familie en collega’s van wensouders, probeer niet met goed bedoelde adviezen te komen, probeer er niet om heen te draaien of het onderwerp uit de weg te gaan, maar biedt een schouder en een luisterend oor, dit is voor vele al zo helpend.

Gehoord en gezien worden in moeilijke periodes, begrijpen als men een keer een kinderverjaardag uit de weg gaat en af en toe zorgen voor een leuke activiteit zodat er weer gelachen kan worden zijn helpende dingen waarbij jij het verschil kan maken voor de mensen die een vruchtbaarheidsprobleem hebben. Als je het even niet weet wat te doen, geef dat dan aan, dat is beter dan stil zwijgen.