Er zijn van die ochtenden dat je wakker wordt en gelijk uit je bed wilt springen, zin hebt in de dag en direct aan de slag wilt. Maar er zijn ook ochtenden dat je nog even wilt blijven liggen, nog geen zin hebt.  Je ligt zo lekker, het regent buiten en wilt liever gewoon nog even slapen. Dit wisselt vaak per dag en soms per week. Afhankelijk waarmee je jezelf bezig houdt en bent. Ik heb echter een tijd gehad dat ik geen zin had om uit me bed te komen, niet omdat ik zo lekker lag, maar omdat ik dagelijks met tegenzin naar mijn werk ging. Mijn hele lijf zij dat ik een verandering nodig had, weerstand liet zich zien in de vorm van vermoeidheid en ik kon me er bijna niet toe zetten om mijn bed uit te gaan. Er speelde van alles in mijn leven. Ik wilde eigenlijk verandering in werk, ik spoot me vol met hormonen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan en werd dagelijks geconfronteerd met dingen waar ik eigenlijk niet achter stond over mijn gemoedstoestand nog maar niet te spreken.

Mijn gedachten vonden dat ik moest, het was mijn plicht, het was niet zo erg, er komt vast weer een tijd dat “het leven” weer leuker werd. Het was een teken aan de wand, er moet verandering komen in mijn leven op verschillende gebieden. Maar hoe en wat dan? Dit gebeurd niet van vandaag op morgen en dit heb je ook niet altijd zelf in de hand. Ik ging met mezelf  zoeken naar dingen waar ik invloed op had maar kwam continue weer terug op het punt waar ik begon. Mijn gedachten en mijn ego hielden me tegen en lieten mijn hart niet spreken. Een dergelijke zoektocht is moeilijk om alleen te doen omdat je gedachten je soms beperken in de dingen die je eigenlijk wilt en wenst.  Durf jij de stap te wagen om in gesprek te gaan met jou gedachten? Durf je eerlijk en open te kijken naar  je hart om te kijken wat die te zeggen heeft? Ga het niet uit te weg een breng rust in je leven. De gedachten zijn van jou, maar je bent ze niet!